Młyn Świętego Łukasza

Młyn Świętego Łukasza to doskonały przykład klasycznej architektury górskiej w Szklarskiej Porębie, a przy okazji - jeden z najlepiej wyglądających i najstarszych zabytków w mieście. Oryginalnie wielofunkcyjny obiekt (młyn, tartak i karczma jednocześnie) powstał w 1870 roku.

Na początku XX stulecia budynek strawił pożar - od piwnic po piętra przetrwały właściwie jedynie mocne, kamienne mury. W 1920 r. z inicjatywy właściciela ruin młyna Ewarysta Töpfera rozpoczęto odbudowę, którą kierował miejski radca budowlany Franz E. Schuman. Konstrukcyjnie nowa budowla czerpała z tradycyjnych dla regionu wiejskich chat przysłupowo-zrębowych, które kryto łupkiem lub gontem.

W odrestaurowanym młynie Töpfer przekazał część pomieszczeń miejscowej grupie artystów, którą zakładał Herman Hendrich (w nawiązaniu do słynnych Nazareńczyków). Szklarskie Bractwo Świętego Łukasza liczyło wtedy 11 twórców, reprezentantów różnych sztuk - głównie plastycznych. Należeli do niego m.in. rzeźbiarz Cirillo dell’ Antonio czy malarze Arnold Busch czy Georg Wichmann. Pierwszą wystawę w “Lukasümhle” zorganizowano w 1922 r.

Od tamtej pory Młyn Świętego Łukasza stanowi tradycyjne miejsce spotkań twórców kultury oraz prezentowania ich dzieł. Dziś, w nawiązaniu do tradycji, większą część budynku zajmuje klimatyczna karczma połączona z wybitnie nowoczesną dyskoteką. Od jakiegoś czasu planowane jest urządzenie stałej kartograficznej wystawy, z mapami, widokówkami i dokumentami datowanymi nawet na XV wiek.

Jeden z najciekawszych zabytków w mieście. Młyn Świętego Łukasza wybudowano w 1870 r., pełnił on wtedy dodatkowo funkcje tartaku i karczmy. Po podniesieniu ze zgliszcz po pożarze, od 1922 r. stał się ważnym centrum kultury w Szklarskiej Porębie. Swoje prace prezentowało tu lokalne Bractwo Świętego Łukasza (stąd nazwa budynku). Dziś jest tu restauracja i Disco Club.